Pro-Sex Poems of Love and Desire: the exquisite verse of Constantine P. Cavafy

C.P. Cavafy (Greek poet from Alexandria, Egypt: 1863-1933)
Body, Remember
.
Body, remember not only how much you were loved,
not only the beds you lay on,
but also those desires that glowed openly
in eyes that looked at you,
trembled for you in the voices—
only some chance obstacle frustrated them.
Now that it’s all finally in the past,
it seems almost as if you gave yourself
to those desires too—how they glowed,
remember, in eyes that looked at you,
remember, body, how they trembled for you in those voices.
.
Body, Remember – in the original Greek:

Θυμήσου, Σώμα…
.
Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ’ ετρέμανε μες στην φωνή —  και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·
πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα.
. . .

He had come there to read…
.
He had come there to read. Two or three books lie open,
books by historians, by poets.
But he read for barely ten minutes,
then gave it up, falling half asleep on the sofa.
He’s completely devoted to books—
but he’s twenty-three, and very good-looking;
and this afternoon Eros entered
his ideal flesh, his lips.
An erotic warmth entered
his completely lovely flesh—
with no ridiculous shame about the form the pleasure took….
.

In the original Greek:

Ήλθε για να διαβάσει —
.
Ήλθε για να διαβάσει. Είν’ ανοιχτά
δυο, τρία βιβλία· ιστορικοί και ποιηταί.
Μα μόλις διάβασε δέκα λεπτά,
και τα παραίτησε. Στον καναπέ
μισοκοιμάται. Aνήκει πλήρως στα βιβλία —
αλλ’ είναι είκοσι τριώ ετών, κ’ είν’ έμορφος πολύ·
και σήμερα το απόγευμα πέρασ’ ο έρως
στην ιδεώδη σάρκα του, στα χείλη.
Στη σάρκα του που είναι όλο καλλονή
η θέρμη πέρασεν η ερωτική·
χωρίς αστείαν αιδώ για την μορφή της απολαύσεως …..
. . .
He asked about the quality
.
He left the office where he’d taken up
a trivial, poorly paid job
(eight pounds a month, including bonuses)—
left at the end of the dreary work
that kept him bent all afternoon,
came out at seven and walked off slowly,
idling his way down the street. Good-looking;
and interesting: showing as he did that he’d reached
his full sensual capacity.
He’d turned twenty-nine the month before.

He idled his way down the main street
and the poor side-streets that led to his home.

Passing in front of a small shop
that sold cheap and flimsy things for workers,
he saw a face inside there, saw a figure
that compelled him to go in, and he pretended
he wanted to look at some colored handkerchiefs.

He asked about the quality of the handkerchiefs
and how much they cost, his voice choking,
almost silenced by desire.
And the answers came back the same way,
distracted, the voice hushed,
offering hidden consent.

They kept on talking about the merchandise—but
the only purpose: that their hands might touch
over the handkerchiefs, that their faces, their lips,
might move close together as though by chance—
a moment’s meeting of limb against limb.

Quickly, secretly, so the shopowner sitting at the back
wouldn’t realize what was going on.
.

Ρωτούσε για την ποιότητα—
.
Aπ’ το γραφείον όπου είχε προσληφθεί
σε θέσι ασήμαντη και φθηνοπληρωμένη
(ώς οκτώ λίρες το μηνιάτικό του: με τα τυχερά)
βγήκε σαν τέλεψεν η έρημη δουλειά
που όλο το απόγευμα ήταν σκυμένος:
βγήκεν η ώρα επτά, και περπατούσε αργά
και χάζευε στον δρόμο.— Έμορφος·
κ’ ενδιαφέρων: έτσι που έδειχνε φθασμένος
στην πλήρη του αισθησιακήν απόδοσι.
Τα είκοσι εννιά, τον περασμένο μήνα τα είχε κλείσει.

Εχάζευε στον δρόμο, και στες πτωχικές
παρόδους που οδηγούσαν προς την κατοικία του.

Περνώντας εμπρός σ’ ένα μαγαζί μικρό
όπου πουλιούνταν κάτι πράγματα
ψεύτικα και φθηνά για εργατικούς,
είδ’ εκεί μέσα ένα πρόσωπο, είδε μια μορφή
όπου τον έσπρωξαν και εισήλθε, και ζητούσε
τάχα να δει χρωματιστά μαντήλια.

Pωτούσε για την ποιότητα των μαντηλιών
και τι κοστίζουν με φωνή πνιγμένη,
σχεδόν σβυσμένη απ’ την επιθυμία.
Κι ανάλογα ήλθαν η απαντήσεις,
αφηρημένες, με φωνή χαμηλωμένη,
με υπολανθάνουσα συναίνεσι.

Όλο και κάτι έλεγαν για την πραγμάτεια — αλλά
μόνος σκοπός: τα χέρια των ν’ αγγίζουν
επάνω απ’ τα μαντήλια· να πλησιάζουν
τα πρόσωπα, τα χείλη σαν τυχαίως·
μια στιγμιαία στα μέλη επαφή.

Γρήγορα και κρυφά, για να μη νοιώσει
ο καταστηματάρχης που στο βάθος κάθονταν.
. . .
Days of 1896
.
He became completely degraded. His erotic tendency,
condemned and strictly forbidden
(but innate for all that), was the cause of it:
society was totally prudish.
He gradually lost what little money he had,
then his social standing, then his reputation.
Nearly thirty, he had never worked a full year—
at least not at a legitimate job.
Sometimes he earned enough to get by
acting the go-between in deals considered shameful.
He ended up the type likely to compromise you thoroughly
if you were seen around with him often.

But this isn’t the whole story—that would not be fair.
The memory of his beauty deserves better.
There is another angle; seen from that
he appears attractive, appears
a simple, genuine child of love,
without hesitation putting,
above his honor and reputation,
the pure sensuality of his pure flesh.

Above his reputation? But society,
prudish and stupid, had it wrong.
.
Μέρες του 1896
.
Εξευτελίσθη πλήρως.         Μια ερωτική ροπή του
λίαν απαγορευμένη         και περιφρονημένη
(έμφυτη μολοντούτο)         υπήρξεν η αιτία:
ήταν η κοινωνία         σεμνότυφη πολύ.
Έχασε βαθμηδόν         το λιγοστό του χρήμα·
κατόπι τη σειρά,        και την υπόληψί του.
Πλησίαζε τα τριάντα         χωρίς ποτέ έναν χρόνο
να βγάλει σε δουλειά,         τουλάχιστον γνωστή.
Ενίοτε τα έξοδά του         τα κέρδιζεν από
μεσολαβήσεις που         θεωρούνται ντροπιασμένες.
Κατήντησ’ ένας τύπος         που αν σ’ έβλεπαν μαζύ του
συχνά, ήταν πιθανόν         μεγάλως να εκτεθείς.

Aλλ’ όχι μόνον τούτα.         Δεν θάτανε σωστό.
Aξίζει παραπάνω         της εμορφιάς του η μνήμη.
Μια άποψις άλλη υπάρχει         που αν ιδωθεί από αυτήν
φαντάζει, συμπαθής·         φαντάζει, απλό και γνήσιο
του έρωτος παιδί,         που άνω απ’ την τιμή,
και την υπόληψί του         έθεσε ανεξετάστως
της καθαρής σαρκός του         την καθαρή ηδονή.

Aπ’ την υπόληψί του;         Μα η κοινωνία που ήταν
σεμνότυφη πολύ         συσχέτιζε κουτά.
. . .
Comes to rest
.
It must have been one o’clock at night
or half past one.

A corner in the wine-shop
behind the wooden partition:
except for the two of us the place completely empty.
An oil lamp barely gave it light.
The waiter, on duty all day, was sleeping by the door.

No one could see us. But anyway,
we were already so aroused
we’d become incapable of caution.

Our clothes half opened—we weren’t wearing much:
a divine July was ablaze.

Delight of flesh between
those half-opened clothes;
quick baring of flesh—the vision of it
that has crossed twenty-six years
and comes to rest now in this poetry.
.
Να μείνει
.
Η ώρα μια την νύχτα θάτανε,
ή μιάμισυ.

Σε μια γωνιά του καπηλειού·
πίσω απ’ το ξύλινο το χώρισμα.
Εκτός ημών των δυο το μαγαζί όλως διόλου άδειο.
Μια λάμπα πετρελαίου μόλις το φώτιζε.
Κοιμούντανε, στην πόρτα, ο αγρυπνισμένος υπηρέτης.

Δεν θα μας έβλεπε κανείς. Μα κιόλας
είχαμεν εξαφθεί τόσο πολύ,
που γίναμε ακατάλληλοι για προφυλάξεις.

Τα ενδύματα μισοανοίχθηκαν — πολλά δεν ήσαν
γιατί επύρωνε θείος Ιούλιος μήνας.

Σάρκας απόλαυσις ανάμεσα
στα μισοανοιγμένα ενδύματα·
γρήγορο σάρκας γύμνωμα — που το ίνδαλμά του
είκοσι έξι χρόνους διάβηκε· και τώρα ήλθε
να μείνει μες στην ποίησιν αυτή.
. . .
One night
.
The room was cheap and sordid,
hidden above the suspect taverna.
From the window you could see the alley,
dirty and narrow. From below
came the voices of workmen
playing cards, enjoying themselves.

And there on that common, humble bed
I had love’s body, had those intoxicating lips,
red and sensual,
red lips of such intoxication
that now as I write, after so many years,
in my lonely house, I’m drunk with passion again.
.
Μια Νύχτα
.
Η κάμαρα ήταν πτωχική και πρόστυχη,
κρυμένη επάνω από την ύποπτη ταβέρνα.
Aπ’ το παράθυρο φαίνονταν το σοκάκι,
το ακάθαρτο και το στενό. Aπό κάτω
ήρχονταν η φωνές κάτι εργατών
που έπαιζαν χαρτιά και που γλεντούσαν.

Κ’ εκεί στο λαϊκό, το ταπεινό κρεββάτι
είχα το σώμα του έρωτος, είχα τα χείλη
τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης —
τα ρόδινα μιας τέτοιας μέθης, που και τώρα
που γράφω, έπειτ’ από τόσα χρόνια!,
μες στο μονήρες σπίτι μου, μεθώ ξανά.

. . .
When they come alive
.
Try to keep them, poet,
those erotic visions of yours,
however few of them there are that can be stilled.
Put them, half-hidden, in your lines.
Try to hold them, poet,
when they come alive in your mind
at night or in the brightness of noon.
.
Όταν Διεγείρονται
.
Προσπάθησε να τα φυλάξεις, ποιητή,
όσο κι αν είναι λίγα αυτά που σταματιούνται.
Του ερωτισμού σου τα οράματα.
Βάλ’ τα, μισοκρυμένα, μες στες φράσεις σου.
Προσπάθησε να τα κρατήσεις, ποιητή,
όταν διεγείρονται μες στο μυαλό σου,
την νύχτα ή μες στην λάμψι του μεσημεριού.

. . . . .
All of the above poems:
from: C.P. Cavafy, Collected Poems. Translated by Edmund Keeley and Philip Sherrard. Edited by George Savidis. Revised Edition. Princeton University Press, 1992

. . . . .